کوچینگ چیست ؟ آشنایی با تحول شگرف در زندگی

فرایند کوچینگ چیست ؟

تیموتی گالوی یکی از بزرگان علم کوچینگ بر این باور است که بزرگترین مانع بر سر راه موفقیت ها و آزاد کردن پتانسیل های فرد یک عامل محیطی بیرونی نیست؛ بلکه در درون او قرار گرفته . او بر این باور است که کوچ باید راه را برای دیالوگ های درونی ذهن افراد ببندد. وقتی زمینه ای برای خودنمایی دیالوگ های ذهنی وجود نداشته باشد بدن می تواند کنترل اوضاع را به دست بگیرد؛ گاهی اوقات پرت کردن حواس فرد و گاهی تجسم کردن بدترین حالت ممکن و از بین بردن ترس راه خاموش کردن این دیالوگ است.

در فرایند کوچینگ فرد استعدادها و توانایی‌های خود را می شناسد، با انگیزه قویی که توسط کوچ در فرد ایجاد می کند و روحیه مثبت ایجاد شده، مسیر مناسب را انتخاب و در راه رسیدن به هدف خود قدم بر می دارد.

اهداف فرد باید سریح و مشخص، قابل سنجش، دست‌یافتنی، واقع گرایانه و دارای چارچوب زمانی مشخص باشد؛ سپس کوچ به فرد کمک می‌کند که موقعیت کنونی خود را ببیند و راه های رسیدن به اهدافش را بررسی کند.

در کوچ چهار مرحله از یادگیری وجود دارد:

بی‌کفایتی ناخودآگاه: شما نمی دانید که در مورد چیزی نمی دانید. کودکی را فرض کنید که هرگز دوچرخه ندیده است درباره ی آن داردایا نمیداند زبانی غیر از زبان مادری خودش وجود دارد.

بی کفایتی آگاهانه: متوجه شده اید که فاقد مهارتی هستید. کودکی که سایر کودکان را در حال دوچرخه سواری دیده یا شنیده است که فردی به زبان دیگری صحبت می کند؛ پس مایل به یادگیری است.  

شایستگی آگاهانه: شما یادگرفته اید که چگونه کاری را انجام دهید اما هنوز برای انجام آن باید در موردش فکر کنید. کودکی که می تواند دوچرخه سواری کند اما اگر جلوی خود را نبیند زمین می خورد؛ مهارت را آموخته اما به صورت ناخودآگاه عمل نمی کند.

شایستگی ناخودآگاه: شما آنقدر خوب یاد گرفته اید چگونه کاری را انجام دهید که به صورت ناخودآگاه انجام می دهید و دیگر لازم نیست به نحوه انجام آن فکر کنید بلکه فقط انجامش می دهید.  

مربیان مرحله ای که فرد در آن قرار دارد را شناسایی می‌کند تا از زبان مناسب برای کمک به او استفاده کنند.